~ Staraszafa ~

Może nieco przesadziłam z tytułem, ale wyszłam z założenia, ze prowokujący tytuł nie zaszkodzi popularności tematu;)

Zastanowiła mnie rozmowa dotycząca Edmunda w wątku o LCiSS - czy spoglądał na świat sceptycznie i dlatego zdradził Narnię i Aslana? Czy może był bardziej (jak to mówią anglojęzyczni, a ja nie mogę znaleźć odpowiedniego słowa) sophisticated? A może po prostu złośliwy oraz zawzięty i jego poglądy wobec niewidzialnego nie mają większego znaczenia?

Jaki był Edmund - czy można znaleźć fragmenty, które niepodważalnie określiłyby jego postawę wobec świata i jednoznacznie wyjaśniły przyczynę zdrady?

Za wcześnie dzisiaj wstałam, żebym była w stanie podzielić się jakimiś własnymi mądrymi (hehe) przemyśleniami, ale zawsze mogę zacytować cudze:

Jakoś do mnie nie przemawia wizerunek Edmunda racjonalisty. Myślę, że podobnie jak reszta rodzeństwa ucieszony był wizją Narnii, choć oczywiście dzięki spotkaniu z Czarownicą, jego radość znacznie różniła się od uczuć na przykład Łucji.
Był zbuntowany, skrzywdzony, ale również żądny przygód, w których to on byłby tym najdzielniejszym i najważniejszym.
Gdyby racjonalnie podszedł do sprawy, jak zrobił to Profesor, pewnie uwierzyłby od początku Łucji. Myślę jednak, że na racjonalność w tym wielu jest jeszcze o wiele za wcześnie.

Może rzeczywiście nie nazwałabym Edmunda racjonalistą (jeżeli zgodzić się z Oziewiczem, którego zacytowałam powyżej, dla racjonalisty Narnia nie jest możliwa - tak, jak nie była możliwa dla wuja Andrzeja ani dla karłów w Stajni). Ale wydaje mi się, że jest on bardziej rozważny - podczas gdy Piotr jest romantyczny:P

A poza tym właśnie mi przyszło do głowy - może ta rozwaga Edmunda jest wynikiem jego przeżyć w LCiSS? Swojego własnego błędu i tego, co powiedział mu Aslan - cokolwiek to było - po tym, gdy odbito go z rąk Czarownicy?

M.

Ja nadal obstaję przy Edziu Racjonaliście Wink

Doszłam do tego momentu co Martencja w Magicznym uroku Narnii Oziewicza, i wyłapałam (oprócz cytatów zasuniętych przez M.) bardzo ciekawy wątek, który jak ulał pasuje do mojej teorii Wink

Na str. 195 i dalszych Oziewicz pisze o stworzeniu Narnii przez Aslana - wg Autora słowa Wielkiego Lwa (Narnio, przebudź się! Kochaj. Myśl. Mów.) ustalają hierarchię wartości, którymi powinni kierować się Narnijczycy. Zatem na pierwszym miejscu prawdziwy Narnijczyk powinien ufać sercu/intuicji (kochaj), następnie umysłowi/intelektowi (myśl), a na końcu zmysłom (mów).

Edmund z natury bardziej ufał umysłowi - powtórzę cytat przytoczony przez M.

Bardzo ciekawe są Twoje rozważania, Patysio i wybrałaś idealnie pasujące cytaty! Zainspirowały mnie do zadania pytania, jak to właściwie jest u Lewisa z tą racjonalnością? Bo nie jest jednak całkowicie potępiana: mimo wszystko Edmund pozostaje człowiekiem rozsądnym i to jest traktowane jako pozytywna cecha. Jego przydomek, "Sprawiedliwy", odnosi się przecież właśnie do jego rozwagi: