~ Staraszafa ~

Taki cytat mi się nasunął podczas lektury:

Gromojar: " Już nadszedł czas. (...) Tarva i Alambil spotkały się na wysokim niebie, a na ziemi narodził się raz jeszcze Syn Adama, który ma nazwac po imieniu wszystkie stworzenia i rządzić nad nimi w pokoju. (...)"

A teraz stara, dobra Księga Rodzaju: 2,19n "Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę "istota żywa". I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny."

Taka analogia jak dla mnie (nawet po spotkaniu przy piwie może się człowiekowi nasunąć coś mądrego Razz

).

wydaje mi się to prawdopodobne, bo o ile wiem początkowo "Książę Kaspian" miał być ostatnią częscią kronik - Kaspian stałby się w takim razie być obrazem drugiego Adama, czyli Chrystusa, który na nowo ustanawie porzędek (poczodzi z ludu, z którego nikt się go nie spodziewa i który uważany jest przez "prawdziwych Narnijczyków" za gorszy)

Można by też spojrzeć na Kaspiana jako na Mojżesza. W końcu wyprowadził Narnijczyków na wolność... Nie ma rodziców, wychowywany jest na księcia, poznaje prawdę o pochodzeniu całej Narnii, której jest częścią i staje na jej czele. Występuje przeciwko wujowi i dopina swego. Niezgodności pojawiają się przy końcu historii, nie ma też bardzo ważnego elementu z nadaniem dekalogu, ale i tak wydaje mi się to ciekawe do przemyślenia. W filmie było to aż nadto podkreślone sceną na Berunie, swoją drogą dość tandetną. Cytatów póki co nie mam, ale e muszę zajrzeć na spokojnie... Wink

A propos ponownego nazywania - moje pierwsze skojarzenie też oczywiście było z Księgą Rodzaju, ale natychmiast miałam jeszcze jedno: z wierszem Różewicza, który kiedyś na polskim recytowałam... [link widoczny dla zalogowanych]

EDIT:
Co prawda z tym tematem może niekoniecznie się to kojarzy, ale że natknęłam się na ten fragment wczoraj i pomyślałam, że jakoś koreluje z tym ponownym nazywaniem (które wciąż mi po głowie refleksyjnie chodzi i którego potwierdzenia szukałam), to oprzeć się nie mogłam, by nie dodać (tym bardziej, że wersy obok też są piękne...):

"Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana oznaczą." (Iz 62, 2)