~ Staraszafa ~

W ksiażce "Narnian" (dzięki Patysio) postawiona zostaął teza o "sieroctwie" dziecięcych bohaterów Kronik, zawsze w ten czy inny sposób są pozbawione opieki rodzicielskiej. Czy to warunek poznania Narnii?

Właściwe racja... może to taki wiek, kiedy człowiek zaczyna sam podejmować decyzje i być za nie odpowiedzialny? Wtedy potrzeba nieco separacji od rodziców. A w Narni się zwykle dorasta i przechodzi przemiany, do tego przechodzi się je samotnie, osobiście, bez obstawy. Psychologiem to ja nie jestem, profesjonalnej odpowiedzi nie dam Rolling Eyes

Może też, jeśli chodzi o pewne decyzje musimy pozostać w nich sami?
Przypominam sobie bohaterów różnych bajek, bardzo często pozbawieni byli w ten czy inny sposób opieki rodzicielskiej - Ania z Zielonego Wzgórza, Emilka, Bracia Lwie Serce... Pamiętacie "Mapeciątka"? Wiem, wiem - dziwny przykład Wink

Niania była, ale nie razem z nimi w pokoju, przygody przeżywały same.

Dopiero niedawno zabrałam się za czytanie tej książki (ma się to tempo... Wink

) i ten sam fragment przykuł moją uwagę, narni Smile

Tym bardziej, że kiedyś już zwróciłam na to uwagę - że tak się sama zacytuję:

patysio napisał:

Myślę, że potęga 'Opowieści...' w dużej mierze polega na sposobie, w jaki Lewis traktuje czytelników -> czyli dzieci. Jak nikt inny, Lewis wiedział, że dziecku cierpienie nie jest obce, i bez względu na wiek może doświadczyć go tak samo, jak dorosły. Być może mały Jack po stracie matki nie mógł znaleźć w prozie dziecięcej ukojenia czy odpowiedzi na swoje pytania. Może dlatego bohaterom swoich 'Opowieści' każe stawiać czoła cierpieniu: Kaspian jest sierotą, Digory cierpi z powodu choroby matki, Szasta wychowywał się z dala od domu, Pola była gnębiona przez gang szkolny, Eustachy pochodził z (wnioskując po opisie) patologicznej rodziny, w której dziecku nie okazuje się miłości. Co więcej, poprzez historię każdej z tych postaci pokazuje, że nadzieja i wiara pomagają przetrwać nawet najtrudniejsze chwile.

Autor książki ujmuje to tak:

Cytat:

It is a curious feature of the Narnia books that almost all of the children in them are, in one way or another and for one reason or another, homeless

Generalnie chodzi mu o to, że narnijskie dzieci są 'wykorzenione'. Pamiętam, jak w temacie o LCiSS chyba Olle zadała pytanie, jak to się dzieje, że Pevensie nie tęsknili za rodzicami przez te kilkanaście lat królowania w Narnii. Może właśnie związane to jest z tym 'wykorzenieniem' - angielskie dzieci w tamtych czasach od najmłodszych lat były odsyłane do szkół z internatem, więc poniekąd przyzwyczajały się do nieobecności rodziców. Autor zauważa (bardzo celnie), że Pevensie na początku każdej narnijskiej przygody albo opuszczają rodziców i wyjeżdżają na wieś podczas wojny, albo jadą do szkoły z internatem, albo ich rodzice są w Ameryce.

Wydaje mi się też, że dzieci nie do końca szczęśliwe, albo wręcz nieszczęśliwe, są bardziej otwarte na Narnię. Dzieci takie potrzebują pocieszenia, które znajdują w magicznej krainie.