~ Staraszafa ~

Sam Lewis nazywał siebie chrześcijaninem i źle reagował na próby "nawracania" go na katolicyzm. W książce tej podjął próbę przedstawienia "Mere Christianity" czyli "chrześcijaństwa po prostu" - dla tych, którzy chcieliby wierzyć, ale intelekt im nie pozwala - jak głosi napis na okładce.

Jakie macie refleksje po tej lekturze?

narnijka napisał:

Sam Lewis nazywał siebie chrześcijaninem i źle reagował na próby "nawracania" go na katolicyzm. W książce tej podjął próbę przedstawienia "Mere Christianity"

doczytuję właśnie do końca. Bardzo mi się podoba, że Lewis na początku zaznacza istnienie wyraźnych podziałów pomiędzy poszczególnymi rytami chrz. Jednocześnie dopowiada, że - paradoksalnie - ci, którzy znajdują się pod względem przekonań bliżej "środka" protestantyzmu/katolicyzmu/prawosławia bardziej się zrozumieją niż ci, którzy głoszą szczytną idee o niepotrzebności wszelkich podziałów, jednocześnie pozostając nijacy w swojej postawie i niczego więcej nie szukają (takie przekonania przypominają mi, przepraszam za wyrażenie, papkę). "Wzajemna duchowa (jeśli nie doktrynalna) bliskość Kościołów chrześcijańskich okazuje się bowiem najsilniejsza w samym centrum każdego z nich, tam gdzie zamieszkują jego najwierniejsze dzieci".

A mimo to w sposób bardzo stosowny (jedno ze słów, które często znajduję w angielskiej literaturze Wink

) znajduje "Najwyższy Wspólny Dzielnik".

Została mi tylko jeszcze księga czwarta. I napiszę coś więcej.

Olle napisał:

"Wzajemna duchowa (jeśli nie doktrynalna) bliskość Kościołów chrześcijańskich okazuje się bowiem najsilniejsza w samym centrum każdego z nich, tam gdzie zamieszkują jego najwierniejsze dzieci".

(...)
Została mi tylko jeszcze księga czwarta. I napiszę coś więcej.

Samoświadomość pozwala na bycie bliżej z innymi.
Olle, kiedy napiszesz coś więcej? Smile

narnijka napisał:

Olle napisał:

Została mi tylko jeszcze księga czwarta. I napiszę coś więcej.

Olle, kiedy napiszesz coś więcej? Smile

Jak tylko skończę pisać o "Czterech miłościach"... temat-rzeka! Rolling Eyes

Napiszę tylko, że jedną z rzeczy, które najbardziej rzuciły mi się w oczy było przywołanie motywu maski - w baśni o człowieku, który nosił piękne maski, aby zakryć swoją twarz. Tak długo je nakładał, aż jego twarz przybrała ich piękny kształt.
Dla mnie to rewolucyjne podejście, nie spotkałam się z tym wcześniej. Zawsze motyw maski kojarzył mi się z fałszem, kłamstwem, sztucznością (i całą serią nieprzyjemnych pojęć); a od kiedy przeczytałam Ferdydurke i poznałam koncepcję Gombrowicza, miałam wrażenie, że nie ma już nic na tym świecie niekonwencjonalnego... może to dziwne, ale nawet przez jakiś czas nie mogłam czytać książek Shocked

. Z czasem mi trochę przeszło, ale nie mogłam w żaden w miarę logiczny sposób zaprzeczyć teoriom upupienia -
- do czasu, kiedy znalazłam w "Chrz ..." baśń, którą na początku wspomniałam. Maska tym samemym nie musi zasłaniać prawdy, świadczy ona o naszym wyborze. Nie chciałabym posunąć się za daleko, ale - może im więcej ich przybieramy, tym lepiej?

Ogółem mówiąc - podoba mi się sposób, jaki Lewis przedstawia nam obraz chrześcijaństwa - podaje całe mnóstwo obrazów, które pozwalają zrozumieć, ale zaznacza, że możemy je bez zwłoki odrzucić. W ten sposób nie jesteśmy ich więźniami.

No, bo artykuł napiszę Rolling Eyes

Tak, Lewis pozwala na wielką wolność w zadawniu pytań i szukaniu swojej drogi - zawsze przychodzi mi tu na myśl postać Profesora z "LCiSS" i jego pytanie - "Dlaczego nie?
Olle, pisz kolejne artykuły, ja też za chwilę zabieram się do pracy.