~ Staraszafa ~

Milosc nie jedna ma twarz. Marzymy zazwyczaj tylko o Erosie z jego romantyczna otoczka. Ale nie warto gardzic cieplem i spokojem, ktore daje Przywiazanie. Przyjazn sprawia, ze stajemy sie podobni bogom a Caritas pozwala lepiej zrozumiec kim i po co jestesmy.

Jak dla mnie sposob, w ktorym Lewis opowiada o tym wszystkim jest po prostu genialny. Daleki od strachu i zasciankowego myslenia, ze o pewnych rzeczach nie nalezy rozmawiac. Wyklada kawe na lawe. Bez oszolomstwa, mowi o tym jak po prostu jest w sposob zdradzajacy ogromna erudycje.

A czy w Tobie ta ksiazka cos zmienila?

Czy zmieniła, nie wiem. Wiem, że pozwoliła uporządkować uczucia, a raczej wiele sobie uświadomić. To, co wcześniej się zdawało, teraz widzę wyraźniej. Dziwne, że o uczuciach - o Miłości - można pisać tak prosto i treściwie, nie spłycając; sam autor ma niekiedy wątpliwości, sam przekreśla po chwili to, co wcześniej pisał ('ale przecież'), stawia w wątpliwość, powołując się na autorytety - mimo to pozostało mi wrażenie wielkiego porządku i spokoju. Jedna z ważniejszych dla mnie "książek".

A więcej na ten temat napisałam już w innym temacie. Tu jest bardziej osobiście Rolling Eyes

.

Zmieniła, podobnie jak u Olle, nauczyłam się, że o miłość można i tak pisać właśnie. Uporządkowanie i bez banalnych stwierdzeń. Zmieniła - dojrzałam dzięki niej.

Nie będę oryginalna Wink

- książka jest świetna. Lewis był wielkim erudytą i człowiekiem niezwykle wykształconym i oczytanym, a przy tym miał cudowną umiejętność wykładania kawy na ławę. Pisze tutaj o wielu rzeczach, o których niby wiemy, ale tak naprawdę do końca nie uświadomiliśmy ich sobie. Najbardziej utkwiło mi w pamięci zdanie (z rozdziału o miłości erotycznej), że miłość jest egoistyczna. Niby takie oczywiste, ale czesze psychę Wink