~ Staraszafa ~

Eschatologia w formie opowieści o podróży z piekła do nieba. Bohater śni o tym, co się wydarzy po śmierci, kogo spotka, co się stanie z innymi, a wszystko to ma ukazać prawdę o tym, że niebo odnaleźć można jedynie na właściwej drodze.

Sam Lewis we wstępie do książki pisał tak:

Cytat:

Ostatnią rzeczą, jakiej bym pragnął, jest rozbudzenie wśród czytelników ciekawości dotyczącej szczegółów życia na tamtym świecie."

Inne tłumaczenie tej książki opatrzone jest tytułem - Rozwód ostateczny.

Jakie macie spostrzeżenia po lekturze "Podziału ostatecznego"?

Trochę już dawno czytałam - ale pamiętam, że zachwyciła mnie ta wizja piekła/czyśćca(?) jako czegoś, w czym każda dusza tkwi na własne życzenie i do wydostania się z czego "wystarczy" zmiana nastawienia, popatrzenia na siebie, swoje życie i innych w inny sposób. I jakie to jednocześnie trudne! Lewis (nie tylko tutaj, zresztą) stawia nam ogromne wymagania, wzywa do niesamowitej samodyscypliny. Pewnym zgrzytem było dla mnie tylko zakończenie, w którym się okazuje, że to wszystko było tylko snem - według mnie zbędne.

M.

martencja napisał:

Pewnym zgrzytem było dla mnie tylko zakończenie, w którym się okazuje, że to wszystko było tylko snem - według mnie zbędne.

Tutaj myślę odezwała się pewna lewisowa, jakby to nazwać ... dokładność. Nie chciał mówić, że tak na pewno jest, podał pewne wskazówki, własne wyobrażenia, i podobnie jak w przypadku Opowieści z Narnii, powiedział - wyobraźmy sobie, co by było gdyby. Ale to był sen, wcale tak nie musiało być.

Zgadzam się, że taki pewnie był zamysł. Ale wygląda mi to trochę na niedocenianie czytelnika - przecież nikt chyba by nie wziął tej Lewisowskiej wizji za jakąś prawdę objawioną, jasne jest, że to tylko wyobrażenie, propozycja. Dlatego, według mnie, ten dodatek jest zbędny.

M.