~ Staraszafa ~

Ostatnimi czasy jeszcze częściej niż zwykle przemierzałam trasę Bydgoszcz Poznań. I to z tego, że w około połowie drogi mijam cudowne, ogromne jezioro. Za każdym razem, kiedy je widzę moimi półsennymi oczami/oczyma, jest inne. W słońcu, we mgle, nawet w deszczu, o każdej porze.

Ale chyba najpiękniejsze jest wtedy, kiedy gdzieś w oddali zanika granica między jego wodami a niebem. Przypomina mi się wtedy Ryczypisk i fragment dobrze nam znanej przepowiedni - "gdy się niebo z ziemią spotka, gdy się fala robi słodka".

Nie przeszkadza mi fakt, że to nie morze i że to jezioro się nazywa Pakoskie - zakochałam się w nim. Wiele mi wynagradza.

Hmm... Codziennie mijam tramwajem ulicę o nazwie Sarnia. W niektórych tramwajach są zamontowane takie głośniki, które odzywają się, jak się dojeżdża do przystanku i słychać właśnie nazwę ulicy. Nie wiem, czy po prostu ktoś mi wtedy to zagłuszył, czy też ogarnięta byłam narnijskim nastrojem - w każdym razie kiedy kiedyś tamtędy jechałam to zamiast "Sarnia" usłyszałam "Narnia" Smile

i choć wiem, że to tylko takie marzenia... to codziennie jeżdżąc tamtędy myślę o tym, że kiedyś wkroczę dzielnie na tę uliczkę a na jej końcu okaże się, że to jednak droga do Narni Smile

A tak poza tym, to każde piękne miejsce ma w sobie taką cząstkę Narnii Smile

Wystarczy sprawdzić choćby szafy w domu Smile

W Poznaniu na Osiedlu Przyjaźni jest księgarnia, w której mozna znaleźć drzwi szafy - i na dodatek przez nie przejść. To takie małe drzwi, dla dzieci, ale zawsze coś Wink

Wchodzi się do pomieszczenia z różnymi przedmiotami, w tym książkami.

Owe drzwi to nie przypadek. Sprawdziłam, świadoma inspiracja.

Spędziłam w tej księgarni chyba godzinę. Dawno się tak narnijsko nie czułam Smile

Tylko że podłoga okropnie skrzypi, ale skrzypienie podłogi może mieć swój urok.

Teatr - kawiarnia - "U Przyjaciół" w Poznaniu - wchodzi się na salę przez drzwi od szafy.

W piątek wychodząc z pracy, przy starym domu zawiał wiatr i nagle zawirowało całe mnóstwo żółtych liści - niemal jak w sekwencjach z niedawnej ekranizacji "KK".

narnijka napisał:

Teatr - kawiarnia - "U Przyjaciół" w Poznaniu - wchodzi się na salę przez drzwi od szafy.

ha, o ile się nie mylę mijam ją często, a jeszcze nie byłam. Muszę kiedyś wpaść.

narnijka napisał:

W piątek wychodząc z pracy, przy starym domu zawiał wiatr i nagle zawirowało całe mnóstwo żółtych liści - niemal jak w sekwencjach z niedawnej ekranizacji "KK".

łojej, nie pamiętam liści z filmu, o dziwo! Embarassed

pewnie na początku były, jeszcze w Angli?

żółte wirujące liście bardziej mi się kojarzą z ekranizacją LOTRa, część pierwsza;) ale już spadam na dyskusyjną mejlową z tym offtopikiem Rolling Eyes

ja mam Narnię w ogrodzie - mur porośnięty bluszczem. Mur wprawdzie z nieromantycznych bloków wapiennych, a bluszcz średnio zaawansowany, ale przeczytałam sobie niedawno pierwszy rozdział Srebrnego krzesła i wyobraźnia zadziałała. (W takim razie właściwie Narnię mam nie w ogrodzie, tylko za murem u sąsiadów Confused

e, mniejsza z tym).

A ja ten. Chciałam wyjechać z niewiarygodna opowieścią z życia wychowawcy kolonijnego i chyba tylko w tym temacie nie będzie to wielki offtop.

Otóż podczas wycieczki na Hel zgubił mi się kolonista. Szliśmy na Cypel Helski przez centrum miasta i na Cyplu na plaży policzyłam swoją grupę i... jednego brak. Stanęliśmy całą kolonią w pewnym momencie i krzyczeliśmy "PIOTREK!! PIOTREK!!", a on nie przychodził... W końcu postanowiliśmy zejśc z plaży (lało) i rozglądać się za nim po drodze. Kiedy zastanawiałam się, co zrobić jesli Piotrka po drodze nie będzie, zadzwonił telefon koleżanki. Dzwonił proboszcz z parafii, która kolonie organizowała, mówił coś, że Piotrek jest w Gdyni, z której przypłynęliśmy statkiem, ale podczas rejsu chłopczyk na pewno był z nami i w fokarium był z nami i potem... zupełnie tego nie rozumiałam. Podał numer telefonu do jakiegoś faceta, który Piotrka znalazł. Okazało się, że chłopiec czeka na nas w helskim Urzędzie Miasta. Poszłyśmy tam z drugą wychowawczynią, wchodzimy, na dole wystawa minerałów i pilnujący jej pan. Powiedziałyśmy mu o co chodzi i powiedział, że moment, że musi zadzwonić i powiedzieć, że już jesteśmy. Zaczął szukać wizytówki z numerem telefonu na biurku, potem otworzył plecak i wyjął kartkę z... drugiego tomu paxowskiego wydania "Opowieści...". Jak to zobaczyłam to całe ciśnienie ze mnie opadło i poczułam zaufanie do tego pana i ulgę, bo ktoś kto czyta tą książkę i to jeszcze w takim samym wydaniu, jakie mam ja i jakie kocham, nie może być złym człowiekiem Wink

Piotrka odebrałyśmy z pierwszego piętra i poszliśmy do autokaru.

Pisałam już kiedyś, że Bieszczady są dla mnie bardzo narnijskie.

Ostatnio poznaję lepiej Tatry, i w pewnym momencie zapalił mi się narnijski radar Wink

Szliśmy do Morskiego Oka przez Dolinę Roztoki i Dolinę 5ciu Stawów; w pewnym momencie, gdy minęliśmy Wielką Siklawę i wspinaliśmy się szlakiem do góry, odgłos wodospadu zaczął powoli cichnąć, żeby w Dolinie Pięciu Stawów ucichnąć zupełnie. Zapanowała taka cisza, że od razu skojarzyła mi się z momentem w 'Srebrnym Krześle', gdy Julia znajduje się z Krainie Aslana i jest tam mowa o ciszy absolutnej, ale nie ciszy martwej, tylko takiej tętniącej życiem. I tam właśnie, w Dolinie Pięciu Stawów, takiej ciszy doświadczyłam Smile

.

Gdyby ktoś miał ochotę usłyszeć:
[link widoczny dla zalogowanych]
;P

Takiego lwa znalazłam z Nieborowie (taką mam słabość do kamiennych lwów ;P)

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Troszkę mu nosek odpadł Shocked

Olaboga, Aslan w Małopolsce! Laughing

Gazeta.pl napisał:

Trwające dwa dni poszukiwania tajemniczego lwa? tygrysa? pumy? pod Krakowem nie dały rezultatu. Poszukiwania przerwano. Przeszukano lasy w okolicach gdzie zwierzę było widziane i nigdzie nie natrafiono na jego ślad. Dzisiaj w akcji brały udział aż dwa śmigłowce. Tajemniczy stwór zniknął.

(źródło: [link widoczny dla zalogowanych])

I jak tu nie wierzyć w Narnię Exclamation

To ponoć jakiś kot był, tylko taka egzotyczna odmiana ;P

Czyli teoretycznie może być lew;) Ale chyba nie, bo na filmie przy dokładniejszym spojrzeniu nie widać grzywy ;( Wink

Najwyżej może to być lwica.

Swoją drogą znalazłam tą wiadomość w gazecie zupełnie niespodziewanie. Chciałam uaktualnić swoje wiadomości na temat: kto kogo w tej chwili o co oskarża, przewracam kartkę za daleko, potem sprawdzam w internecie i widzę taki filmik, gdzie duży kot się odwraca tyłem do widzów, tak jak w "Srebrnym krześle". Przypomniało mi się od razu, co autor sądził o ziemskich rządach, i że się z nim niezupełnie zgadzam. Mimo to w tamtej chwili pomyślałam sobie: a żeby tak Aslan nagle sie pojawił i pożarł całą tą biurokrację... Wink

Olle napisał:

Najwyżej może to być lwica.

Albo lwiątko:)

Olle napisał:

Swoją drogą znalazłam tą wiadomość w gazecie zupełnie niespodziewanie. Chciałam uaktualnić swoje wiadomości na temat: kto kogo w tej chwili o co oskarża, przewracam kartkę za daleko, potem sprawdzam w internecie i widzę taki filmik, gdzie duży kot się odwraca tyłem do widzów, tak jak w "Srebrnym krześle". Przypomniało mi się od razu, co autor sądził o ziemskich rządach, i że się z nim niezupełnie zgadzam. Mimo to w tamtej chwili pomyślałam sobie: a żeby tak Aslan nagle sie pojawił i pożarł całą tą biurokrację... :wink:

I potem by mówił:"Połykałem już dziewczynki i chłopców, kobiety i mężczyzn, królów i cesarzy, miasta i państwa, a także całą rozbuchaną biurokrację pewnego średniej wielkości państwa w centrum Europy."

O, i znowu bluźnię;)

M.

martencja napisał:

"(...) a także całą rozbuchaną biurokrację pewnego średniej wielkości państwa w centrum Europy."

Zawsze jakiś dodatkowy punkt w CV.

Przypomniał mi się temat ze starego forum - jak wyglądałoby przejście do Narni z Polski. Nie jestem pewna czy już go tutaj "wskrzeszono".

martencja napisał:

O, i znowu bluźnię Wink

Może raczej unikasz bałwochwalstwa Wink

Ostatnio wyjątkowo nienarnijsko za oknem - za późno na wrześniowe przejście z KK, za wcześnie na zimową Narnię z LCiSS. Ale już niedługo.

Olle napisał:

Ostatnio wyjątkowo nienarnijsko za oknem - za późno na wrześniowe przejście z KK, za wcześnie na zimową Narnię z LCiSS. Ale już niedługo.

Trochę jak to wyjątkowo deszczowe lato z SC...

Chciałam Wam opowiedziec pewną historię z mojego życia Wink

Rzecz miała miejsce dwa lata temu, podczas pierwszego semestru na studiach. Na przedmiocie algebra liniowa został ogłoszony konkurs: mieliśmy za zadanie coś narysować, a następnie opisać za pomocą matematycznych wzorów (wektory, stożki, odcinki...). Zastanawiałam się, co mogłoby się znaleźć na mojej pracy. Myślałam, myślałam, myślałam... Aż któregoś dnia...

W tamtym czasie prawie codziennie czekałam na przystanku tuż obok kamienicy z płaskorzeźbą lwa (nie znam się na bardziej fachowym artystycznym nazewnictwie Wink

). I tak mi przez myśl przeszło, że może narysuję Aslana? Zaraz wybiłam sobie to z głowy - bo przecież za trudne i w ogóle... Razz

Chyba, że naprawdę byłabym zmuszona brakiem innych pomysłów Wink

I wtedy czary zaczęły działać Smile

Kiedy dotarłam tego samego dnia pod mój wydział, tuż obok mnie przebiegł spory kotek. Cóż, kotek to jeszcze nie lew, ale... Smile

Jakoś tak się w duchu na jego widok uśmiechnęłam Wink

Pierwszy wykład, który zaczął się kilka minut później, dotyczył pewnych informatycznych zagadnień, w związku z tym mieliśmy obserwować coś na monitorze. Komputer powoli się uruchamiał i zanim przeszliśmy do tematu wykładu, mogliśmy podziwiać obrazek będący tapetą... a był tam kot przeglądający się w lustrze, w którym jednak było odbicie... lwa Very Happy

Tego było za wiele Wink

Wróciłam do domu i nie mogłam narysować niczego innego Razz

Aż się pochwalę, co mi wyszło:

[link widoczny dla zalogowanych]

I teraz najlepsze Wink

Mimo, iż ludzie z roku poprzynosili jakieś skomplikowane ilustracje (bo oczywiście liczył się nie tylko obrazek, ale i jego algebraiczny opis), ale wygrała moja praca Very Happy

Nagrodą były +2 punkty, które w moim przypadku przeważyły i byłam zwolniona z pisemnego egzaminu, a ustny zdałam na 5 Very Happy

I jak tu nie kochać Narnii? Smile